Geschiedenis van wijn
De tijdlijn hieronder geeft u een globaal beeld van de geschiedenis van wijn in het algemeen. Uiteraard hebben alle wijnsoorten ook een stukje eigen geschiedenis. Ook deze staan na de tijdlijn in het kort beschreven. U kunt ook rechtstreeks naar de geschiedbeschrijving van deze wijnen via de volgende links:


Tijdlijn

10000 VC?


7000 VC


6000 VC


5400 - 5000 VC


4100 VC


3100 - 350 VC


1200 - 500 VC


800 VC


146 VC


380 - 800


800 - 1600


1600 - 1800


1800 - heden

Geschiedenis van witte wijn
Wanneer witte wijn voor het eerst werd geproduceerd is niet helemaal duidelijk. Waarschijnlijk al in een vroeg stadium zullen er wijnen enkel gemaakt van sommige witte druiven als witte wijn aangemerkt hebben kunnen worden. In de stad Askelon in Israël zijn ruim 2500 jaar oude scherven van kruiken gevonden waar “rode wijn” op geschreven stond. Het markeren van deze kruiken zou niet nodig zijn geweest als er geen andere kleuren wijn waren. Men kan er dus vanuit gaan dat er toen ook al witte wijn werd geproduceerd.
Aan het einde van de zeventiende eeuw is het bekend dat men heel bewust is gaan kijken naar de duur van de schilinwerking (of juist geen schilinwerking) en de invloed die dat heeft op het eindresultaat van de wijn. Vanaf toen is men bewust witte wijn op grote schaal gaan produceren.
Geschiedenis van rode wijn
Het eerste bekende gebruik van rode wijn gaat terug naar de Egyptenaren in de tijd van de Farao’s, die vanaf 3100 v.Chr. aan de macht kwamen. Door de gelijkenis van rode wijn met bloed werd deze soort wijn vaak gebruikt tijdens religieuze ceremonies. Dit gebruik werd later overgenomen door andere religies, zoals het Jodendom en later ook de Christenen. In de stad Askelon in Israël zijn ruim 2500 jaar oude scherven van kruiken gevonden waar “rode wijn” op geschreven stond. Aangezien men het huidige inzicht over schilinwerking nog niet had, is het niet helemaal duidelijk hoe donker rood deze wijnen van origine nu precies waren. Wel zijn er bewijzen gevonden dat er op kan wijzen dat wijnen werden ingekookt en zo tot siroop werden gemaakt. Dit siroop werd dan tijdens de fermentatie van nieuwe wijn aan de most toegevoegd, waardoor deze donkerder en zwaarder werd. Op deze manier moet het mogelijk geweest om dieprode wijnen te produceren. Aan het einde van de zeventiende eeuw is het bekend dat men heel bewust is gaan kijken naar de duur van de schilinwerking en de invloed die dat heeft op het eindresultaat van de wijn. Hierdoor is er vanaf die tijd bewust rode wijn op grote schaal geproduceerd.
Geschiedenis van rosé wijn
Vaak wordt er gedacht dat rosé wijn pas later in de geschiedenis ontdekt werd. Toch is het tegenovergestelde waar. Aangezien men zich in de oudheid nog niet heel erg bezig hield met de duur van de schilinwerking, kun je gerust stellen dat de meest wijnen een roze tot licht rode kleur hadden. Dat dit met blauwe druiven gebeurde moge duidelijk zijn, maar ook sommige witte druivensoorten die tijdens de fermentatie met hun schil in aanraking komen, zullen een roze kleur aan de wijn meegeven. Tevens is het ook niet uit te sluiten dat blauwe en witte druiven door elkaar gebruikt werden. Rosé wijn is dus gewoon de oudste wijnsoort en is tot eind zeventiende eeuw ook de meest gedronken wijnsoort geweest. Pas toen men zich eind zeventiende eeuw serieus bezig ging houden met de duur van de schilinwerking, is men bewust andere wijnen op grote schaal gaan produceren. Rosé wijn werd vanaf toen vaak als mislukte rode wijn gezien en dus als afval beschouwd. Tegenwoordig wordt rosé wijn weer volop geproduceerd en doet de kwaliteit niet onder voor andere wijnen.
Geschiedenis van mousserende wijn
Bubbels in de wijn werd eeuwenlang als een vloek beschouwd. Zeker in de koelere streken was dit een groot probleem. Als de flessen wijn koel hadden gelegen en werden daarna op één of andere manier warmer, begon de inhoud van de fles opnieuw te gisten, waardoor er koolzuurgas en dus bubbels in de wijn terecht kwamen. Ergens halverwege de zeventiende eeuw besloot een Franse wijnmaker om deze onbedoelde gisting te benutten en bedacht een manier om mousserende wijn te maken. Sommige beweren dat deze wijnmaker de beroemde monnik Dom Pérignon was, waar tegenwoordig nog steeds een hoogstaand champagnesoort naar wordt vernoemd. De meningen zijn hier echter over verdeeld. In het begin van de achttiende eeuw begon het Franse koningshuis mousserende wijn uit de champagnestreek uit te delen aan de rijken en beroemdheden tijdens staatsbanketten. Al snel werd mousserende wijn erg populair onder de elite in Frankrijk en werd zo een teken van status en welvaart. Tegenwoordig wordt mousserende wijn vooral veel gedronken als er iets te vieren valt. Denk hierbij bijvoorbeeld aan nieuwjaar of bij het winnen van een sportwedstrijd. Toch zijn er veel mousserende wijnen van hoge kwaliteit die zeker de moeite waard zijn om ook tijdens andere gelegenheden te drinken.
Geschiedenis van portwijn
Door de geschiedenis heen is Engeland vaak in oorlog geweest met Frankrijk. Dit was ook het geval in grote delen van de 17e en 18e eeuw. Door deze oorlogen was Engeland niet in staat om wijn uit Frankrijk te importeren. Aangezien Engeland zelf geen groot wijn producerend land was, richtte zij zich tot haar bondgenoot Portugal. Portugal had een ideaal klimaat voor het verbouwen van druiven, met name in de Douro vallei bij de stad Porto. Het nadeel was echter dat de wijn vaak bedorven was voordat deze na de overtocht in Engeland aan kwam. Om te voorkomen dat de wijn zou bederven besloten de Engelsen een soort brandewijn aan de wijn toe te voegen. Hierdoor stopte het gistingsproces en kreeg men een veel zoeter eindresultaat. De Engelsen kwamen er achter dat deze nieuwe wijnsoort erg goed in de smaak viel en de vraag naar deze portwijn werd al snel groter dan het aanbod. Portugese portproducenten schoten als paddenstoelen uit de grond. Om aan de vraag te kunnen voorzien leverden veel producenten portwijn van zeer lage kwaliteit. Om de kwaliteit te waarborgen stelde de Portugese regering in 1756 een wijnwetgeving op waaraan de portproducenten moesten voldoen. Het grootste deel van deze wetgeving geldt tegenwoordig nog steeds en is zelfs voor moderne begrippen streng te noemen.